Św. Wincenty a Paulo jako kapłan i duszpasterz ubogich XVII wieku, głosił na terenie Francji kazania i misje, których celem było przybliżenie ewangelizacji – ze szczególną troską, o znalezienie pomocy dla potrzebujących. W 1617 roku jako proboszcz, spotkał się z przerażającym ubóstwem materialnym i duchowym swoich parafian. Organizuje zatem grupy kobiet, by wspomagały osoby potrzebujące pomocy. Od samego początku św. Wincenty chciał, by niewiasty rozwijając swój matczyny dar wobec cierpiących, działały w duchu wspólnoty i przyjaźni, aby żyjąc w stowarzyszeniu wiary i modlitwy, wspierane były przez duchownych i pragnął, by był to ruch zorganizowany. Uważał to za konieczne do ciągłego i skutecznego działania.

Gdy powstało Zgromadzenie Misji, przy każdej parafii prowadzonej przez Księży Misjonarzy tworzone były Bractwa Miłosierdzia. W krótkim zasadniczo czasie, Bractwa te zaczęły działać nie tylko we Francji, ale i w innych krajach Europy. W 1652 r. powstaje pierwsze w Polsce Bractwo Miłosierdzia w Warszawie przy kościele św. Krzyża. W 1971 roku w ramach posoborowej odnowy Kościoła, odbył się w Rzymie I. Kongres Bractw Miłosierdzia. Opracowano wtedy nowy statut i przyjęto nazwę: Międzynarodowe Stowarzyszenie Miłosierdzia – AIC. Dla koordynacji prac ustalono określone struktury organizacyjne. Program wytyczony w 1617 r. przez Założyciela można określić słowami: „Działać wspólnie dla zwalczania ubóstwa\”. Program ten zachowuje swą aktualność w każdym czasie i na każdym miejscu, realizując przykazanie miłości Boga, przez miłość ubogich. Już od początku istnienia, Stowarzyszenie Miłosierdzia Św. Wincentego, przyjęło dwie fundamentalne zasady:

• Wierność posłannictwu ujętemu w programie Założyciela,
• Oraz nieustanna odnowa, uwzględniająca „znaki czasu\”.

„Coraz lepiej służyć ubogim\”. Św. Wincenty wskazywał bowiem, że chrześcijanie muszą dostrzegać coraz to nowe potrzeby ubogich i że ich miłość musi być twórcza. Konieczne jest oddziaływanie na całą społeczność ludzką w celu jej uczulenia na potrzeby tych, którzy o własnych siłach nie potrafią zmienić swojej sytuacji. Chodzi o umiejętność patrzenia na ubóstwo, jako niesprawiedliwość, którą należy eliminować oraz o dostrzeganie nowych rodzajów ubóstwa i przyczyn jego powstawania. Wymagania te dotyczą również ciągłej formacji członków Stowarzyszenia Miłosierdzia, jak też całych grup AIC.

Na terenie Polski Stowarzyszenie Miłosierdzia, działało do 1950 roku. Wtedy to decyzją władz PRL zlikwidowano wszystkie instytucje religijne o charakterze charytatywno – opiekuńczym. Dopiero ustawa sejmowa w 1989 r. przywraca pełną swobodę Kościołowi na reaktywowanie tych instytucji. W 1990 roku Konferencja Episkopatu Polski zatwierdza wniosek Zgromadzenie Misji, uznając potrzebę powołania Stowarzyszenia Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo – AIC POLSKA, które wspomaga działalność charytatywną Kościoła.

Aktualnie Stowarzyszenie posiada 30 Jednostek Terenowych. Siedziba Zarządu Głównego jest w Krakowie, przy ul. Stradomskiej 4. Moderatorem Krajowym Stowarzyszenia jest obecnie Ks. Jerzy Górny CM. Stowarzyszenie jest czynnym członkiem w Krajowej Radzie Ruchów Katolickich. Zarząd Główny organizuje dla wszystkich członków Stowarzyszenia spotkania i rekolekcje wspólnotowe. Co roku członkowie Stowarzyszenia spotykają się na dniach skupienia w Częstochowie – ostatnia sobota i niedziela września, poprzedzające uroczystość św. Wincentego a Paulo. Są to dni bogate w modlitwę i duchowe przeżycia wspólnotowe pod przewodnictwem Moderatora krajowego i Misjonarzy. Wszyscy członkowie Stowarzyszenia Miłosierdzia posiadają ujednolicone legitymacje członkowskie oraz emblematy!

Dziś świat potrzebuje miłosierdzia bardziej niż kiedykolwiek. Potrzebuje nie słów, pustych deklaracji, lecz gotowości przyjścia z pomocą każdemu, kto się znalazł w trudnej sytuacji. Potrzebuje osób, które potrafią pochylić się nad ludzką biedą, wyciągnąć dłoń, podnieść, obudzić nadzieję. Miłosierdzie ma zmierzać do czynnej pomocy, poświęcenia własnego czasu, energii, dóbr materialnych. Nie może być tylko rozczuleniem się nad biedą ludzką, albo litościwym wsparciem z tego co mi zbywa. W miłosierdziu, człowiek poznaje drugiego człowieka, w jego godności i nieszczęściu. Z drugiej strony musimy uświadomić sobie, że my sami doznajemy miłosierdzia od innych – i mamy Obowiązek wdzięczności wobec ofiarodawców.

Niezależnie od pomocy materialnej osoby starsze, chore, samotne oczekują odwiedzin, rozmowy, pocieszenia jak również wspólnej modlitwy, lżej znoszą cierpienie i trudności życia. Członkowie Stowarzyszenia niosą tego rodzaju pomoc odwiedzając ich w szpitalach, Domach Opieki, mieszkaniach prywatnych.

Członkowie Stowarzyszenia Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo przy Parafii pw. Bł. Anieli Salawy pełnią dyżur charytatywny w salce parafialnej w dolnym kościele raz w miesiącu w czwartek od 16³⁰ do 17³⁰. Podczas dyżuru wydawana jest żywność osobom potrzebującym zamieszkałym na terenie naszej parafii.

Stosownie do obowiązujących przepisów prawnych Stowarzyszenie prowadzi na bieżąco rozliczenia i księgowania operacji finansowych. Za okres sprawozdawczo – obrachunkowy 2016 roku zostało sporządzone Sprawozdanie finansowe wraz z obowiązującymi załącznikami, które po zatwierdzeniu przez Walne Zebranie Członków złożone zostało w Urzędzie Skarbowym Kraków – Krowodrza oraz przekazane do Zarządu Głównego w Krakowie.

Spotkania modlitewno organizacyjne członków Stowarzyszenia odbywają się w pierwszy wtorek miesiąca w salce parafialnej po Mszy Świętej o godz. 18°° odprawianej w intencji osób chorych i ubogich.

Osoby chętne do włączenia się w działalność charytatywną Stowarzyszenia zapraszamy na spotkania.

Wszystkim ofiarodawcom składam serdeczne  BÓG ZAPŁAĆ

Prezes Stowarzyszenia Urszula Ludwikowska